საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა ის არის, როცა საკუთარ სინდისს უღრმავდები.
პირადად მე მეხმარება, რომ რეალურად დავინახო რაღაცები და არა შელამაზებულად (როგორც მჩვევია ხოლმე). ყოფილა შემთხვევები, რომ უფრო მეტს მივმხვდარვარ, უფრო კრიტიკულად შემიხედავს ყველაფრისთვის,მაგრამ ისეც მომხდარა, რომ გადამიმეტებია ამ კრიტიკაში - და უკვე პესიმიზმის ნიშნები გამიჩნდა.ამიტომ მთავარია ამ ორ მდგომარეობას შორის - შუალედი ვიპოვოთ, თორემ ნებისმიერ მხარეს გადახრა, ცუდი შედეგებით დაბოლოვდება.
შეიძლება ცხოვრების მანძილზე ვთამაშობთ, მაგრამ საკმარისია საკუთარ თავთან მარტო დავრჩეთ, რომ იმად ვიქცეთ, ვინც სინამდვილეში ვართ. ამ მომენტში მნიშვნელოვანია, ვიპოვოთ გზა საკუთარი თავისკენ, დაველაპარაკოთ მას, გავუგოთ და მივიღოთ, შევიგრძნოთ საკუთარი სრულფასოვნება და ძალა.
სხვებთან ემოციური ურთიერთობები ამყარებს საკუთარი თავის პატივისცემას და შეგრძნებას, რომ ვიღაცას ვჭირდებით, ვიღაცას უხარია ჩვენს გვერდით ყოფნა, დამატებით ძალებს გვმატებს და გვიბიძგებს მოქმედებისაკენ.
ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი შეგრძნებაა ცხოვრებაში მეგობრობა. რა სასიამოვნოა იმ ადამიანის კომპანიაში ყოფნა, რომელსაც დიდი ხანია იცნობ და რომელთანაც ბევრი სასიამოვნო მოგონება გაკავშირებს. კარგი მეგობარი დასაყრდენია ცხოვრებისეულ რთულ სიტუაციებში. ყოველთვის ვიცით, რომ რთულ პერიოდში დახმარების ხელს გამოგვიწვდის და გვერდით დაგვიდგება.
თავადაც ხომ მზად ვართ, ნებისმიერ დროს დახმარება გავუწიოთ, როგორი პრობლემაც არ უნდა არსებობდეს. იმ შემთხვევაშიც კი, როცა მეგობარს დახმარება არ შეუძლია, მისი მორალური თანადგომა გვეხმარება მოქმედებაში.
რისკენ ისწრაფის საზოგადოება?
– ჰარმონიის, მშვიდობისა და დღესასწაულებისაკენ. ასე იყო, არის და იქნება ყოველთვის. დადებითის საწყისი დადებითი აზროვნებაა. როგორც არ უნდა შემობრუნდეს იღბალი, კარგი დასასრული, იმედი და რწმენა ყოველთვის ძალას გვმატებს. თუ საფუძვლად ავიღებთ დევიზს: "ცუდს ყოველთვის კარგი მოსდევს”, მაშინ სასოწარკვეთის საბაბიც აღარ გვექნება. საკუთარი თავის დადებითად განწყობით საბოლოო გამარჯვებას ვუყრით საფუძველს.
და ბოლოს, რა არის საჭირო ბედნიერებისათვის? ნუ ვკითხავთ თავს, ბედნიერი ვართ თუ არა, უბრალოდ, ვისწრაფოთ მისკენ, ყური ვუგდოთ საკუთარ თავს, გავაფართოვოთ ინტერესებისა და მეგობრების წრე და რაც მთავარია, გვიყვარდეს!
წყაროდ გამოყენებულია გიორგი მანასიანის ჩანაწერები
